Keloïden zijn hypertrofische littekens die, in tegenstelling tot deze, jeuk veroorzaken en zich uitstrekken tot buiten de grenzen van de oorspronkelijke wond. Ze zijn rood of kerskleurig met kleine vaatjes op het oppervlak en daardoor beter zichtbaar.
Dit is echter niet vanaf het begin het geval. Na de verwonding en gedurende de eerste maand verschijnen ze als een roze litteken dat zich boven de wond bevindt. Daarna, gedurende vele maanden, begint het rood te worden (of donkerder te worden) en verandert het in een gladde en glanzende plaque die groter is dan de oorspronkelijke wond.
Keloïden ontwikkelen zich over het algemeen over een lange periode (enkele maanden), terwijl zelfs een slapende keloïd na maanden of zelfs jaren actief kan worden. Als een slapende keloïd jeukt, betekent dit dat deze blijft groeien.
Als een litteken jeukt, pijnlijk is of een branderig gevoel veroorzaakt, is de kans groot dat het zich ontwikkelt tot een keloïd .
expertise in traumazorg
Waar komen we ze tegen?
Ze kunnen overal op het lichaam voorkomen, maar ontwikkelen zich meestal:
- Op de rug
- In de borst
- Op de schouders
- In de kaak
- Op de scheenbenen
- In de oorlellen
Bent u op zoek naar effectieve preventie en behandeling van keloïde (hypertrofische) littekens?
Dan bent u op zoek naar de Askina Scar Repair siliconen sheets van B Braun!
Wat veroorzaakt keloïden?
Keloïden ontstaan wanneer het lichaam een overmaat aan collageen aanmaakt nadat een wond in eerste instantie genezen is.
Hoewel we allemaal wel eens een keloïd krijgen door een vaccinatie, heeft de wetenschap het volledige mechanisme van keloïdvorming nog niet ontrafeld en zijn slechts enkele typen in verband gebracht met een gen. Dit is ook de reden waarom zelfs chirurgische behandeling van keloïden niet alleen geen volledig herstel garandeert, maar vaak ook dat keloïden zich opnieuw vormen en waarschijnlijk groter zijn dan de oorspronkelijke vlek.
Erfelijkheid speelt zeker een grote rol, want als iemand een keloïd heeft ontwikkeld, is de kans groot dat dit zich bij een volgend letsel opnieuw zal ontwikkelen . Meer in het algemeen ontwikkelen littekens zich echter tot keloïd na:
- Blessure
- Chirurgie ( zoals een keizersnede )
- Brandwond
- Vaccin
- Tatoeëren
- Oorbellen – Piercing
- Acne
- Insectenbeten
Wat de statistieken onthullen
Uit een recent onderzoek uit 2019, waarbij een steekproef van 1659 mensen met keloïden werd bestudeerd, blijkt duidelijk dat vrouwen er gevoeliger voor zijn dan mannen, vooral tijdens de adolescentie . De oorzaak lijkt pathologisch te zijn, maar is helaas nog niet vastgesteld.
Opvallend is ook dat keloïden zich vaker ontwikkelen bij mensen met een donkere huid. Uit onderzoek gepubliceerd in de zomer van 2020 door Sarah McGinty en Waqas J. Siddiqui blijkt dat de hogere hoeveelheid melanine in de huid van mensen van Afrikaanse, Aziatische en Latijns-Amerikaanse afkomst de kans op keloïdontwikkeling verhoogt ten opzichte van blanke mensen , van 4,5% tot 16% . Dit percentage wordt nog hoger tijdens de zwangerschap en de adolescentie.
Over het algemeen zijn jongeren vanaf de puberteit vatbaarder, neemt de frequentie aanzienlijk af bij mensen van middelbare leeftijd en is deze minimaal bij ouderen. Tot slot komen keloïden vaker voor bij vrouwen tijdens de zwangerschap na een keizersnede .
Manieren om keloïden te behandelen
Keloïden vormen een uitdaging in de revalidatie voor dermatologen en plastisch chirurgen, omdat één operatie het probleem niet volledig oplost en er altijd een kans bestaat dat het terugkomt. Over het algemeen zijn er verschillende behandelmethoden voor keloïden , maar geen van deze garandeert gegarandeerd resultaat of volledige verwijdering van de littekens.
Het doel is om de verbetering van het beeld te maximaliseren, maar het geheim ligt in het voorkomen en de juiste behandeling van een keloïd voordat het überhaupt ontstaat .
1.Drukmethode met siliconenplaten voor keloïden
Sinds 1970 is waargenomen dat door continue druk op de keloïde de neovascularisatie wordt onderdrukt en het litteken krimpt. Sinds begin jaren 80 zijn siliconenpleisters voor keloïden dan ook de beste en meest economische manier om te voorkomen dat een hypertrofisch litteken zich ontwikkelt tot een keloïde, en tevens de behandelmethode met de beste resultaten .
Recent onderzoek laat duidelijk de spectaculaire verbetering zien in kleur, dikte en elasticiteit van zowel hypertrofische als keloïdlittekens na behandeling met siliconenfolie .
Voor de best mogelijke resultaten adviseren artsen en onderzoekers:
- De behandeling wordt vanaf het begin gestart, dat wil zeggen wanneer het litteken jonger is dan drie maanden, maar het is even effectief bij oude littekens en keloïden
- Aanbrengen van de siliconenplaat op de keloïde gedurende minimaal twee maanden, elke dag gedurende vierentwintig uur
2. Cryotherapie met vloeibare stikstof
Cryotherapie werkt door sterke koeling te veroorzaken door middel van sprayen op relatief kleine keloïden. Het is een vrij effectieve methode, maar vereist maandelijkse herhalingen en heeft vaak ernstige bijwerkingen.
3. Steroïde-injecties
Een vrij populaire behandelmethode waarbij cortison in de keloïde wordt geïnjecteerd, wat meestal de textuur verbetert. Hoewel de gebruikte steroïden niet door het lichaam worden opgenomen, kunnen er enkele ongewenste bijwerkingen optreden.
4. Laser
Tijdens de laserbehandeling wordt een rode straal uitgezonden die wordt geabsorbeerd door de rode kleur (oxyhemoglobine van de bloedvaten) van de keloïd, waardoor deze krimpt. Daarom is het erg belangrijk dat de laserbehandeling wordt toegepast op zo jong mogelijke keloïden , zodat deze roder zijn voor betere resultaten.
Bij deze methode van keloïdherstel is de mate van verbetering van het uiterlijk van het litteken niet te voorspellen, en zijn er meerdere sessies nodig, om de drie of vier weken. Zelfs als u kiest voor laserbehandeling van keloïden , raden artsen altijd aan om deze te combineren met siliconenpleisters voor maximale resultaten .